συναποφθίνω

Α

1. καταστρέφω, εξολοθρεύω κάτι μαζί με κάποιον ή με κάτι άλλο («παῑδά τε καὶ γενέτειραν ὁμῇ συναπέφθισαν ἄτῃ», Οππ.)

2. μέσ. συναποθνήσκω («δελφῑνι νέῳ συναπέφθιτο μήτηρ», Οππ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < συν-* + ἀποφθίνω «εξολοθρεύω, αφανίζω»].